Recenzja filmu

Piękność w opałach (2006)

Pieniądze szczęścia nie dają, lecz w szczęściu nie przeszkadzają. A kiedy żyjesz w postkomunistycznych Czechach, starając się wyjść na swoje i utrzymać dom, szczęście okazuje się wartością mocno przereklamowaną. Współczesne Czechy. Jarda i Marcela wraz z dziećmi mieszkają w zrujnowanym przez powódź domu. Jarda próbuje zarobić na remont, ale jako mechanik nie zarabia zbyt wiele. Z tego też powodu wdał się w ciemne interesy, związane z kradzionymi samochodami. Jeden z nich zaprowadzi go do. Tymczasem Marcela ma już dość takiego życia. Owszem, seks z Jardą jest wspaniały, lecz cóż jej po nim, kiedy pieniędzy brak. I oto pojawia się on, bogaty, dojrzały pan. Czech, od lat mieszkający we Włoszech. Przyjechał rozwiązać sprawy związane ze swoim dawnym domem i został okradziony, a jego samochód trafił do zakładu prowadzonego przez Jardę. Pierwsze spotkanie Marceli i Evzena nie będzie zbyt szczęśliwe. Nie będzie też ostatnim. Ona jest atrakcyjna i w potrzebie, on - bogaty i chętny do pomocy. Cóż prostszego, jak z okazji skorzystać. Losy Marceli nie są wyjątkiem. W tle inne postaci również próbują się na wszystkie możliwe sposoby ustawić. Jak choćby Richard, kochanek matki Marceli. Żyje sobie na cudzy koszt, a jednak nie ma zrozumienia dla innych w potrzebie. Czy też sąsiadka, wiecznie nieszczęśliwa, wiecznie potrzebująca pomocy i uważająca, że jej się ta pomoc należy i wcale nie musi być za nią wdzięczna. To niezwykle interesujące, że Hrebejk, który kilka lat temu nakręcił nominowany do Oscara "Musimy sobie pomagać", teraz prezentuje historię zaprzeczającą tamtej tezie. W tym filmie osoby pomagające innym to frajerzy, których należy doić, oszukiwać, wyzyskiwać i wykorzystać do cna. Podaj dłoń, a całe stado darmozjadów i krętaczy zeżre ci całą rękę. Gorzka konstatacja "Piękności w opałach" jest taka, iż kapitalizm nie sprzyja integracji ludzi i kultywowaniu dobrych obyczajów. Jednak mimo ostrego, krytycznego komentarza wobec aktualnej rzeczywistości, Hrebejk nie jest twórcą mściwym. Wobec swoich bohaterów zachowuje ironiczny dystans, lecz jednocześnie nie przekreśla nikogo. "Piękność w opałach" pozostaje obrazem ciepłym i nieco melancholijnym, trafnie diagnozującym współczesny świat nie tylko Czech, ale również i Polski. Jak zwykle w filmie Hrebejka wyraziste postaci zostały perfekcyjnie odegrane przez całą obsadę. Najbardziej zapamiętuje się Jiríego Schmitzera w roli Richarda, typa odrażającego i chamowatego, do którego jednak trudno czuć odrazę, zwłaszcza po końcowych scenach. Świetnie zagrały Jana Brejchová i Emília Vásáryová jako matki głównej pary. Role niewielkie, a mimo to odegrane z pasją i zaangażowaniem. Na uwagę zasługuje również scenariusz Petra Jarchovskýego, który z wielkim wyczuciem, wręcz znawstwem, zbalansował momenty komiczne z tragicznymi. Hrebejk raz jeszcze wyjmuje swoje magiczne filmowe zwierciadło i pozwala się w nim przejrzeć kinowym widzom. Świat jaki prezentuje daleki jest od ideału, jednak ponieważ reżysera nie interesuje propaganda, nie jest on obrazem stronniczym. Hrebejk raz jeszcze udowadnia, że aktualnie jest jednym z najlepszych i najważniejszych czeskich twórców kina. Jakie szczęście, że jego filmy trafiają i do Polski.